Η Ινδία δεν αγαπά τους νομπελίστες της. Ούτε η υπόλοιπη Νότια Ασία

Οι βραβευθέντες από τη Νότια Ασία αντιμετωπίζονται με άθλιο τρόπο στο σπίτι, σαν να είναι ανεπιθύμητοι, καλύτερα να τους ξεφορτωθούμε. Φέτος, η ανταπόκριση ήταν κάπως ανάμεικτη.

Abhijit Banerjee, Abhijit Banerjee Βραβείο Νόμπελ, Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών 2019, 2019 Βραβείο Νόμπελ Ινδία, Ινδία Νικητές του βραβείου Νόμπελ, ινδικά εξπρές ειδήσειςΟ νομπελίστας Abhijit Banerjee. (Αρχείο/AP)

Κάθε χρόνο, όταν ανακοινώνονται τα βραβεία Νόμπελ, οι Ινδοί θρηνούν που στερήθηκαν τη δέουσα αναγνώρισή τους. Ωστόσο, όταν ένας Ινδός, όπως ο Abhijit Banerjee, απονέμεται με το βραβείο Νόμπελ, οι Ινδοί, στο σύνολό τους, δεν υπερηφανεύονται για αυτό. Η Ινδία δεν αγαπά τους νομπελίστες της. Ούτε η υπόλοιπη Νότια Ασία. Το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές, επίσης, επικρίνουν και υποτιμούν τους βραβευθέντες τους. Οι βραβευθέντες από τη Νότια Ασία αντιμετωπίζονται με άθλιο τρόπο στο σπίτι, σαν να είναι ανεπιθύμητοι, καλύτερα να τους ξεφορτωθούμε.

Φέτος, η ανταπόκριση ήταν κάπως ανάμεικτη. Γενικά, τα προοδευτικά τμήματα της διανόησης επευφημούσαν όταν το βραβείο απονεμήθηκε στον Abhijit Banerjee, μαζί με την Esther Duflo και τον Michael Kremer. Αν και υπήρχαν εμφανείς εξαιρέσεις.

Οι Μπενγκάλι ένιωθαν ότι είχαν ιδιαίτερο λόγο να είναι περήφανοι. Ο Banerjee, αν και είναι Αμερικανός πολίτης τώρα, είναι Μπενγκάλι. Οι Μπενγκάλι έχουν δημιουργήσει πέντε από τους 10 Ινδούς Νομπελίστες, ξεκινώντας με τον Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ το 1913, τους δύο ξένους — τον Ρόναλντ Ρος το 1902, για την ανακάλυψη του παρασίτου της ελονοσίας και τη Μητέρα Τερέζα το 1979. Οι άλλοι δύο είναι ο Αμάρτυα Σεν το 1998 και ο Μπανερτζί στο 2019. Από τους τρεις βραβευθέντες από το Madras (τώρα Chennai), ο πρώτος, ο Sir CV Raman, που πήρε το Νόμπελ Φυσικής το 1930, εργάστηκε στην Καλκούτα. Ενώ ο Ταγκόρ ήταν ο πρώτος Ασιάτης που έλαβε το Νόμπελ (για τη λογοτεχνία), ο Ραμάν ήταν ο πρώτος Ασιάτης που πήρε ένα Νόμπελ στις επιστήμες. Και οι δύο είχαν σχέση της Βεγγάλης.

Οι Μπενγκάλι μπορεί επίσης να θυμούνται ότι όταν ο Abdus Salam, ο Πακιστανός βραβευμένος στη Φυσική, ήρθε στην Ινδία, πήγε στο σπίτι της δασκάλας φυσικής Anilendra Ganguly στην Καλκούτα. Ο Σαλάμ έβαλε το Νόμπελ του στα χέρια του Γκανγκούλι και είπε, Κύριε, αυτό είναι δικό σας, όχι δικό μου. Η σεμνότητα εμποδίζει τους Μπενγκάλι να διεκδικήσουν τα εύσημα για αυτό το Νόμπελ.

Ενώ ο πρωθυπουργός και ένας γαλαξίας επιφανών ατόμων χαιρέτησαν τον Banerjee, υπήρχαν μεγάλα ονόματα του ακαδημαϊκού χώρου και της δημόσιας ζωής, συμπεριλαμβανομένων των υπουργών της Ένωσης, που τρόλαραν και κατέστρεψαν τον φετινό νικητή του Νόμπελ και το θεμελιώδες έργο του που αποτελεί μέρος μιας παγκόσμιας τάσης μεταξύ των οικονομολόγων που ασχολούνται με οι φτωχοί. Και όλα αυτά επειδή ο Banerjee δεν υποστήριξε την απονομισματοποίηση, επέκρινε την εφαρμογή του GST και είχε τις προτάσεις του για την ανακούφιση της φτώχειας βασισμένες σε στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου του σχεδίου για ένα ελάχιστο εισόδημα, που επαινούνταν από άλλα μέρη εκτός του BJP.

Αν και το χειροκρότημα για το Νόμπελ του είναι γεμάτο, η εστίαση του Banerjee στις επιλογές των φτωχών σε αντίθεση με τα δομικά αίτια της φτώχειας είναι συζητήσιμη. Αυτό είναι θέμα ιδεολογίας, διαφοράς προσέγγισης και κάτι που απασχολεί τον ίδιο και τους ομοίους του, αν και επηρεάζει τη δημόσια τάξη. Δεν είναι λόγος να είμαστε σιχαμένοι για το Νόμπελ του. Ακριβώς όπως ο Amartya Sen και ο Raghuram Rajan, παρά τις αποκλίσεις τους, μπορούν να είναι ευγενικοί, να κάνουν διάλογο και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον κατά καιρούς, οι συνομήλικοι του Banerjee θα πρέπει να τον χειροκροτήσουν ασύστολα τώρα, όπως έκαναν ορισμένοι από τους αριστερούς, ιδιαίτερα εκείνοι από το JNU. Στην πραγματικότητα, το να είσαι από το JNU κέρδισε τον Banerjee πολύ χειροκρότημα και υποστήριξη σε όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα και τη σκεπτόμενη τάξη. Πάνω απ' όλα, αν η εστίασή του είναι στη φτώχεια, ανεξάρτητα από τη μέθοδό του, η καρδιά του βρίσκεται στη σωστή θέση.

Το Νόμπελ του Banerjee του χάρισε μια πολύ πιο κολακευτική απάντηση στο σπίτι από τον Amartya Sen ή τον Kailash Satyarthi, που το 2014 μοιράστηκαν το Βραβείο Ειρήνης μαζί με τη Malala Yousufzai από το Πακιστάν.

Ο Ινδός φιλόσοφος-οικονομολόγος Σεν έχει υβριστεί για την κριτική του στον Ναρέντρα Μόντι — για τη δολοφονία μουσουλμάνων στο Γκουτζαράτ υπό την επίβλεψή του το 2002. Ο Σεν είναι ειλικρινής σε θέματα ταυτότητας και ακαδημαϊκής ελευθερίας και οι πλειοψηφικές δυνάμεις αγανακτούν γι' αυτό. Αντί να τιμηθεί, να εκτιμηθεί και να χρησιμοποιηθεί για το εθνικό συμφέρον, ο Σεν εκδιώχθηκε από το Πανεπιστήμιο της Ναλάντα. Η εκστρατεία συκοφαντίας και συκοφαντίας κατά του Σεν μπορεί να έχει αμβλυνθεί, αλλά συνεχίζεται.

Ο Σατιάρτι και η Μαλάλα δεν ήταν αφορμή για γιορτή ούτε στην Ινδία ούτε στο Πακιστάν. Μακριά από το σπίτι, στα μέσα Δεκεμβρίου του σκανδιναβικού χειμώνα, το χιονισμένο Όσλο ζωντάνεψε με εκδηλώσεις που σχετίζονται με τα βραβεία, όπου ο Σατιάρτι και η Μαλάλα ήταν το τοστ της πόλης. Θεωρήθηκαν ως ένα για το έργο τους για τα δικαιώματα των παιδιών, χωρίς κανένα ίχνος εχθρότητας που σηματοδοτεί τους δεσμούς Ινδίας-Πακιστάν. Ωστόσο, πολλοί στην Ινδία, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης, θεώρησαν ότι δεν ήταν τιμή, καθώς η εστίαση ήταν στα δικαιώματα των παιδιών, όπου η Ινδία έχει κακή επίδοση.

Η Μαλάλα, η οποία αναγκάστηκε από εξτρεμιστές να διαφύγει στο εξωτερικό για να σώσει τη ζωή της, δεν προκάλεσε ούτε μια επευφημία στο Πακιστάν. Η ζωή στη Δύση έχει κερδίσει τους εχθρούς της στο σπίτι, όπου τη βλέπουν ως πράκτορα των αντι-ισλαμικών δυνάμεων. Δυστυχώς, δεν ήταν περιζήτητη ούτε αλλού στη Νότια Ασία.

Η καλοήθης παραμέληση του Satyarthi και της Malala, σε σύγκριση με την άθλια μεταχείριση που επιφυλάσσεται στο σπίτι στον Abdus Salam του Πακιστάν και στον ιδρυτή της Grameen Bank του Μπαγκλαντές, Muhammad Yunus, δεν είναι λόγος παρηγοριάς. Κάπως σαν τον Σεν, ο Γιουνούς πέρασε δύσκολα στο Μπαγκλαντές: υβρίστηκε, μεταξύ άλλων από τον πρωθυπουργό Σεΐχη Χασίνα, και εκδιώχθηκε από το διοικητικό συμβούλιο του εμβληματικού ιδρύματος που αποτελεί την επιτομή του έργου του και που ενέπνευσε το κίνημα της μικροπίστωσης παγκοσμίως. Το Πακιστάν αρνήθηκε να δεχτεί τον Σαλάμ, έναν από τους μεγαλύτερους φυσικούς του κόσμου, ως έναν δικό του, επειδή ήταν Αχμαντίγια — μια εξοστρακισμένη μουσουλμανική μειονότητα. Το Πακιστάν αποκήρυξε και τον Σαλάμ και τη Μαλάλα.

Είναι ψυχρή η άνεση που οι Ινδοί βραβευθέντες δεν παραδίδονται στην αφάνεια (όπως ο Σαλάμ στο Πακιστάν ή ο Γιουνούς στο Μπαγκλαντές) όταν η Νότια Ασία αντιμετωπίζει τις παγκοσμίως αναγνωρισμένες εξοχότητές της με τόσο απεχθή τρόπο.

Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση την 1η Νοεμβρίου 2019 με τίτλο «Οι αναγάπητοι βραβευθέντες μας». Ο συγγραφέας είναι ανεξάρτητος σχολιαστής πολιτικών και εξωτερικών υποθέσεων. Είχε προσκληθεί στην τελετή απονομής του Νόμπελ Ειρήνης στο Όσλο το 2014.